Przejdź do głównej zawartości

Intro

Witam Cię w moich skromnych progach!

Pozwól, że się przedstawię, bo chyba tak wypada.

Nazywam się Karolina Kalisz. 10 lat temu wyemigrowałam wraz z rodziną do Wielkiej Brytanii, a od 8 lat mieszkam na północno-wschodnim wybrzeżu Anglii.

Jestem psychologiem, absolwentką studiów magisterskich na wydziale psychologii University of Sunderland (2017). Przez 5 lat pracowałam jako psycholog w ramach National Health Service (NHS) - na oddziale rehabilitacji psychiatrycznej miejscowego szpitala psychiatrycznego, następnie w poradni zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży (CAMHS), by w latach 2020-2021 ukończyć z wyróżnieniem studia podyplomowe I stopnia z terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) na Teesside University, łącząc je z pracą w ośrodku środowiskowej opieki psychologicznej (IAPT). Po blisko 2 dalszych latach intensywnej pracy terapeutycznej w poradni zdrowia psychicznego dla dorosłych (CMHT) i specjalistycznym szpitalu psychiatrycznym (oddziały psychiatrii dla osób autystycznych oraz psychiatrii sądowej), a także po 6 latach własnej psychoterapii, rozpoczęłam szkolenie z zakresu psychoterapii psychoanalitycznej.

Prywatnie jestem autystyczną żoną autystycznego męża i matką dwóch autystycznych córek (22 i 17 lat). W ten sposób, siłą rzeczy, autyzm stał się przedmiotem moich zainteresowań zawodowych i osobistych. W konsekwencji stworzyłam i przeprowadziłam szereg szkoleń (na żywo i online) dla pracowników sektorów edukacji i służby zdrowia na całym świecie dotyczących skutecznej komunikacji i współpracy z autystycznym uczniem i pacjentem, w tym dostosowania istniejących paradygmatów psychoterapeutycznych do specyfiki pacjentów autystycznych. Dodatkowo, od października 2022 jestem doktorantką na Wydziale Psychologii University of Nottingham, gdzie badam wrażliwość na odrzucenie w populacji autystycznej młodzieży.

Z uwagi na trajektorię swojej kariery mówię o sobie - żartobliwie acz nie bez uzasadnienia - że specjalizuję się w przekuwaniu swoich wąskich i intensywnych autystycznych zainteresowań w pracę zawodową. W "poprzednim życiu" byłam nauczycielem (mam prawo wykonywania zawodu nauczyciela na terenie Polski, Anglii i Walii oraz doświadczenie zawodowe w dwóch pierwszych z trzech krajów). W "życiu równoległym" od 2004 roku jestem również tłumaczem medycznym. Obecnie moje zaangażowanie w tej dziedzinie obejmuje przede wszystkim kształcenie tłumaczy medycznych oraz wspieranie polskich badaczy z dziedziny Life Sciences (czyli nauk medycznych i okołomedycznych) w publikacji artykułów naukowych w języku angielskim.

W swojej pracy łączę unikalny sześciokąt perspektyw teoretycznych i praktycznych: doświadczenie osoby autystycznej (przeszło 40 lat doświadczenia), partnerki życiowej osoby autystycznej (23 lata doświadczenia), rodzica osoby autystycznej (22 lata doświadczenia), nauczyciela-praktyka i psychologa-psychoterapeuty z kwalifikacjami i praktyką w skrajnie odmiennych nurtach psychoterapeutycznych, w połączeniu z doświadczeniem emigracyjnym.

Jeśli akurat nie pracuję, co się niekiedy zdarza, prawdopodobnie pochłania mnie życie rodzinne, praktyka religijna (jestem Świadkiem Jehowy, obecnie pasjonuje mnie odkrywanie w Biblii skomplikowanych wątków psychologicznych i relacyjnych oraz tropienie w niej podwalin znanych modeli psychologicznych), hobby - pisanie piosenek oraz ich bezczelne wykonywanie lub nasze domowe zwierzaki - 8.5-letnia kotka Grażyna, 17-letni sznaucer średni Zdzisław oraz 2.5-letnia Elżbieta, owczarek holenderski.

Na łamach tego bloga zamierzam dzielić się refleksjami psychologicznymi nad tym, co odkrywam w ramach własnego rozwoju osobistego i zawodowego, w związku ze studiami doktoranckimi, pracą zawodową, psychoterapią szkoleniową i formalnym programem kształcenia psychoterapeutycznego.

Informacje tu zawarte prezentują mój osobisty punkt widzenia, o ile nie zaznaczono inaczej z podaniem źródeł. Z drugiej strony powołanie się na autora, podręcznik czy pracę naukową nie oznacza automatycznie, że zgadzam się w całości lub części z poglądami danej osoby czy promuję jej działania. Posty publikowane na łamach tego bloga nie stanowią elementu procesu diagnostycznego, poradnictwa czy terapii. Służą one wyłącznie poszerzeniu horyzontów czytelnika i żadną miarą nie zastępują indywidualnej konsultacji specjalistycznej. Wykorzystanie informacji zawartych w publikowanych przeze mnie postach w praktyce do celów innych niż prewencyjne/ profilaktyczne, zawsze powinno być konsultowane ze specjalistą.

Skoro zatem poznaliśmy się już wstępnie i ustaliliśmy "ground rules", zapraszam Cię do podróży po moim świecie, będzie mi miło regularnie Cię tutaj gościć.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

PDA (patologiczne unikanie wymagań)

To właściwie jest post psychoedukacyjny, który powstał poniekąd na życzenie, w następstwie  dyskusji o PDA jaka rozgorzała w grupie Autyzm w UK (po polsku) tutaj:  https://www.facebook.com/groups/autyzmwuk   . PDA (Pathological Demand Avoidance) to pewien profil/ rys osobowościowy w ramach spektrum autyzmu, czyli określenie opisujące osoby unikające codziennych wymagań przy użyciu do tego celu szeregu strategii „społecznych” w związku z doświadczanym wysokim poziomem lęku. W rozumieniu istniejących klasyfikacji chorób i zaburzeń (czy ICD-11 czy DSM-V), PDA nie jest odrębną jednostką nozologiczną (diagnostyczną), ale bardziej zespołem cech obecnych u niektórych osób z rozpoznaniem autyzmu. W związku z tym, niemożliwe jest otrzymanie 'diagnozy PDA', możliwe jest natomiast opisanie profilu PDA w raporcie diagnostycznym wystawianym w związku z rozpoznaniem autyzmu, lub w okresie późniejszym, gdy cechy takie zostaną dostrzeżone.  . Jak to wygląda? Osoby z 'rysem' PDA: uni...

Potykacze i pachołki

  Dzisiaj - za zgodą bohaterki opowieści - dzielę się z Wami historią z pewnej konsultacji.  Mama pewnego autystycznego trzylatka zupełnie przy okazji podzieliła się ze mną w rozmowie informacją, że jej mały synek "ma obsesję" na punkcie potykaczy i pachołków - gdziekolwiek takie zobaczy, natychmiast do nich biegnie, każdego musi dotknąć, przesunąć, rozstawić, żadnemu nie przepuści... "I, rozumie pani, przedszkole po prostu kupiło mu taki potykacz, żeby mieć spokój... a my już nie wiemy, jak go tego oduczyć".  Z uwagą słuchałam tej historii, która z jednej strony wydała mi się uroczą opowieścią o intensywnej fascynacji małego człowieka. Z drugiej strony mogłam sobie bardzo łatwo wyobrazić, jak w ferworze dnia powszedniego intensywny i czasochłonny zachwyt dziecka czymkolwiek zwyczajnie przeszkadza dorosłym, wydłużając każdą czynność w nieskończoność... Z trzeciej zaś strony słyszałam w tej opowieści echa stereotypowego podejścia do zainteresowań osób autystycznych, ...

Mam depresję - i co dalej? Cz. 1 Co musi zrobić lekarz pierwszego kontaktu?

  *** UWAGA: JEST TO POST INFORMACYJNY. CHOĆ DOŁOŻYŁAM WSZELKICH STARAŃ, BY ZAWARTE W NIM INFORMACJE BYŁY RZETELNE, ZGODNE Z DOSTĘPNĄ WIEDZĄ MEDYCZNĄ I PSYCHOLOGICZNĄ, LEKTURA TEGO POSTU NIE ZASTĘPUJE PORADY LEKARSKIEJ LUB/ORAZ PSYCHOLOGICZNEJ. DOBRZE NATOMIAST, BY ZACHĘCIŁ ON CZYTELNIKA DO ZASIĘGNIĘCIA TAKIEJ PORADY, JEŚLI ISTNIEJĄ DO TEGO WSKAZANIA. PAMIĘTAJ - W RAZIE WĄTPLIWOŚCI SKONSULTUJ SIĘ ZE SWOIM LEKARZEM PIERWSZEGO KONTAKTU (GP), A JEŚLI CZYTASZ TE SŁOWA, PONIEWAŻ CHCESZ ZAKOŃCZYĆ SWOJE ŻYCIE POPEŁNIAJĄC SAMOBÓJSTWO, SKONTAKTUJ SIĘ NATYCHMIAST Z WŁAŚCIWYM MIEJSCOWO CRISIS TEAM/ URGENT MENTAL HEALTH HELPLINE. GDZIE SZUKAĆ POMOCY: https://www.nhs.uk/service-search/mental-health/find-an-urgent-mental-health-helpline https://111.nhs.uk/guided-entry/mental-health-help Telefon Zaufania (Samaritans) - nr bezpłatny 116 123  https://www.samaritans.org/how-we-can-help/contact-samaritan/ Linia SMS-owa SHOUT: wyślij SMS-a o treści "SHOUT" na numer 85258, a wyszkolony wolontariu...